“Wat hebben ze thuis in jouw thee gedaan?”
Mijn eerste ervaring met de Heilige Geest

Op de zolder van een oud scoutinggebouw gebeurde mijn pinkster-moment. Voor het eerst in mijn leven ervoer ik de Heilige Geest.  Ik was dertien jaar en begreep eindelijk waarom die gekke volwassen het leuk vonden om vrijwillig met dertig pubers op jeugdweekend te gaan. Zeker, God was altijd al een onderdeel van mijn leven geweest, maar vanaf dat moment werd alles anders. 

Terwijl ik meestal een timide en soms misschien ook een onzeker type ben, leek het alsof de woorden zo uit mijn mond vloeiden: “Wil je weten wat ik dit weekend heb meegemaakt? Dit ga je echt niet geloven!” Ik weet zeker dat ik straalde toen ik vertelde dat God echt écht was. Mijn vrienden staarde mij glazig aan. Ik hoor ze nu nog denken: “Wat hebben ze in jouw thee gedaan?” 

De Ichtus vis
Een jaar daarvoor was de situatie nog heel anders. Ik weet nog goed hoe ik het Ichtus vis- sleutelhangertje aan mijn fietssleutel zorgvuldig verborg als ik mijn sleutel aan het sleutelrekje in de klas hing. Ik kan de dag zo weer voor me halen, toen een jongen uit mijn klas mijn sleutel pakte en keihard door de klas riep: JEZUS LEEFT! I mean, goede evangelisatie-kans had ik nu gezegd, maar op dat moment schaamde ik me kapot. En nu ineens vertelde ik zonder schaamte over de kerk. Ik raakte er niet over uitgepraat! 

“Ja, de kerk is echt nodig om je scherp te houden,
ook als je duizend keer hetzelfde verhaal hoort.”

Alleen… 
Iedereen die naar jeugdkamp is geweest kent ook de pijn van het einde ervan. Op het moment dat de jeugdleider de laatste bemoedigende woorden uitspreekt, hoor je bijna iedereen denken: “Konden we alvast maar naar Opwekking vertrekken.” Maar nee, zodra je de deur uitloopt van het huis moet je maandag weer naar school. Op school zou ik weer de enige christen zijn. Dus was ik verbaasd dat mensen naar me wilden luisteren… Sommige waren zelfs heel erg geïnteresseerd. – Oké, misschien hadden ze nog nooit iemand van hun leeftijd ontmoet die enthousiast kon zijn over een kerkkamp, maar goed. 

Je kan niet zonder bemoediging
God leerde mij gelijk ook het belang van de kerk. Ik ben christelijk opgevoed en in mijn kindertijd lag ik soms liever in mijn bed dan dat ik naar de kerk ging om daar voor de honderdste keer het verhaal van de arme weduwe aan te horen. In de woorden van mijn schoolvriendinnetje: “Wie gaat er nou op zondag naar school?” Ik moet toegeven dat naar de kerk gaan was totdat ene kamp een moetje voor mij. Daarna veranderde mijn perspectief. 

Ja, de kerk is echt nodig om je scherp te houden, ook als je duizend keer hetzelfde verhaal hoort. En bovendien is het veel leuker dan in je eentje Gods Koninkrijk ontdekken. Geen zorgen, volgend jaar is er weer een kerkkamp. 

God is een drie-eenheid: Vader, Zoon en Heilige Geest. We hebben alles van God nodig! Wil je net als Jaleesa de Heilige Geest (meer) ervaren maar weet je niet hoe? We’ve got you. Kom bijvoorbeeld naar een van onze events of stuur ons een bericht op onze socials. We geven met liefde onderwijs en gaan samen in gebed.